Balen na het wandelen...

Dinsdag 20 juli – dag 4
Nou, had ik net (lees: gisteren) een heel verslag getypt (en dat was bepaald niet kort), valt internet weg. Fijn, zo’n draadloze verbindingen… Dus nu type ik het maar eerst even op Word, zodat ik het alleen nog maar even hoef te kopiëren naar internet.

Maargoed, ik ga mijn best doen jullie toch weer op de hoogte te brengen van mijn belevenissen hier.

Vandaag zou ik dus gaan wandelen, en daar heb ik me ook aan gehouden. Gisteren had ik aangegeven dat het me leuk leek de omgeving van Les Hérolles te gaan verkennen, te voet of met de fiets. Je merkt wel dat het hier inderdaad wel lastig is om geen rijbewijs te hebben (dus Jan, na de vakantie kom ik er weer aan hoor;)), omdat alles erg ver uit elkaar ligt. Judith (voor diegenen die het nog niet weten, zij en Jochen zijn de beheerders van het domein) zei dat ze me wel wilde brengen naar Lignac in de streek de Brenne. Alle dorpjes in deze streek zijn verplicht minimaal 3 wandelroutes uit te zetten. Ik heb de korte, blauwe route genomen: 8 kilometer lang en 2 uur wandelen. Dit zou echter een “rondje” zijn, waardoor ik weer in Lignac zou uitkomen. Ik wilde naar “huis” lopen, dus had ik onderweg in de auto goed opgelet hoe we reden. We kwamen toen langs een prachtig Chateau (noem het maar gerust een middeleeuws kasteel!). Toen ik in Lignac zag dat de korte route ook langs het Chateau zou lopen, nam ik me voor om vanaf dat punt gewoon dezelfde weg terug te lopen. Ik heb dus eerst een prachtige route gelopen door de natuur (en nu eens geen teek opgelopen, terwijl er toch veel hoog gras was) en na het Chateau ben ik over de weg terug gelopen. Dit kon makkelijk, aangezien het hier helemaal niet toeristisch of druk is. Op de route ben ik zelfs echt niemand tegenkomen! Heerlijk die rust en met een leuk muziekje op m’n mp3 (Sister Act blijf ik prachtig vinden, Kevin!), fototoestel, broodjes en drinken heb ik 4 heerlijke uren gehad waarin ik +/- 12 kilometer heb gelopen! Ik heb zelfs zo nu en dan mee kunnen zingen en fluiten, lopend dwars door het Franse platteland. En daar komt dan toch weer mijn toneel-drang naar voren.

Toen ik thuiskwam heb ik heerlijke pasta gegeten (wat eten betreft heb ik totaal niets te klagen, soms lijkt het wel recht uit een restaurant te komen!) en daarna ben ik m’n slaapspulletjes gaan pakken. Net als bij jullie was het hier de afgelopen dagen erg warm, maar vanaf morgen zou het hard gaan afkoelen. Dit gaat hier vaak gepaard met onweer en daar heb ik, zoals Mieke het hier zou zeggen “een beetje schrik voor”… Mieke en Imke slapen allebei in het kantoor van Judith wat 2 minuten lopen hiervandaan is. Daar mocht ik nu ook komen slapen. Stom genoeg dacht ik dat er nog geen matras lag voor mij, dus heb ik in mijn eentje mijn tentmatras omhoog zitten te slepen, wat nog best goed ging. Dit was dus naar achteraf blijkt niet nodig. Toen ik dat in de keuken zei, kreeg ik (naar mijn gevoel, en dat is in dit geval belangrijk om te vermelden!) “stomme” reacties, waardoor ik me dan weer best dom voelde. Ik zei dus al naar MIJN GEVOEL, want ik merk dat de meiden hier vrij hard zijn. Nee, dan geef mij maar de Limburgse mentaliteit… Die is toch wat zachter van aard. Dus ik weet eigenlijk wel dat ze er niets mee bedoelden, maar het komt toch anders over op mij. Gelukkig is er vandaag (lees: 21 juli) wat verandering in gekomen. Maar dat schrijf ik in mijn volgende blogje dadelijk.

Dus lees vooral verder;)!