Drukdrukdruk

Bonjour allemaal!!!

Zo, het is nu 18:46, 26 augustus 2010. Buiten is het 33 graden en… WINDERIG! En dat laatste staat in Les Herolles gelijk aan “geen internetverbinding mogelijk”… Grrrr. Dus ga ik mijn avonturen maar weer in een Word-documentje typen.

Vrijdag 20-08-2010, Afscheid Vivian.
Op Vrijdag 20 augustus kregen wij definitief te horen dat Vivian ons na 3 weken al ging verlaten. Zij zou sowieso maar een maandje blijven, maar ze kon nu al terug rijden met een gezin. Dit was voor haar en voor Judith veel makkelijker, maar wij als collega’s moesten nog snel een afscheid in elkaar flansen… We hadden helaas geen tijd meer om naar de winkel te rijden om nog iets leuks of lekkers te kopen, dus hadden we bedacht om ouderwets pannenkoeken te gaan bakken. Dat alles in het geheim maar wel in de keuken waar iedereen van ons wel eens doorheen loopt, tsja, dat kan niet lang goed gaan. Uiteindelijk had Vivian dan ook wel door wat we van plan waren, maar het ging natuurlijk ook om het idee. En dat viel in goede smaak! Vivian had voor ons allemaal wel nog een cadeautje. Ik heb een leuk kommetje gekregen, “voor mijn muesli ’s morgens”!
Imke wilde ’s avonds nog bij Vivian slapen, dus Morrits mocht bij mij in de tent kruipen. Het leek hem leuk om nog even “enge geluiden” te gaan maken bij de tent van Vivian en Imke. Imke wist ervan, dus ging het gesprek in de tent zo… Vivian: “Dat is Morrits”. Imke: “Nee, dat kan Morrits niet zijn!”. Vivian: “Jawel”. Imke: “Neeeee, dat kan niet!!!”. Vivian: “Wat is het dan?”. Imke: “Ja, dat weet ik ook niet…”. Vivian: “Het is Morrits!”. Imke: “Neeheee…”. Nouja, Morrits en ik konden ons lachen nauwelijks inhouden en uiteindelijk zijn we dan ook maar gewoon de tent ingedoken.

En zaterdag… Toen waren we nog maar met z’n 3’en, vreemd hoor!

Zaterdag 21-08-2010, Verhuizen en onweer!
’s Morgens kregen we te horen dat we de tenten onder aan het meertje mochten gaan afbreken en dat we vanaf die avond in de gite Pavillon mochten slapen. Onder de sterrenhemel naar het meertje lopen was beslist geen straf, dus vond ik het wel een beetje jammer… Maargoed, de luxe van een echt bed wilde ik ook niet aan me voorbij laten gaan, dus sliepen Imke (zij wilde deze nacht bij mij “logeren”) en ik ’s avonds op een goed 2-persoonsbed.

Maar het kan natuurlijk niet anders dan dat het ook hier in Frankrijk een keer moet onweren… En jaja, deze jongedame is bang voor bovenstaand geknetter. Om half 7 kwam Kathalijne kijken of ik wakker was geworden van het onweer, en dat was het geval. Samen zijn we toen naar de keuken van het echte huis gelopen, waar ik toen maar alvast begonnen ben met het ontbijt voor te bereiden. Niet dat er heel veel voor te bereiden was, er was maar (ik dacht) 1 gezin! Dat is overigens de hele week het geval geweest tot vandaag (inmiddels 28 augustus). Deze week zullen er nog meerdere gasten arriveren, sommigen voor 1 dag, sommigen voor een hele week.
Ondertussen heb ik ook nog enkele foto’s kunnen maken van het prachtige lichtspel van flitsen. Het leek net een film! De donder was dan weer minder…;)

Dinsdag 24 augustus – WAUW!!!
Deze dag was eigenlijk niet heel erg bijzonder, totdat er 4 nieuwe Franse gasten arriveerden. En wat voor 2 bijzondere volwassenen!!! Ik hoorde al snel dat de man een gitaar bij zich had. Klopte precies bij het beeld: iemand die lekker bij het kampvuur de hele groep meekrijgt. Wat zou het toch leuk zijn als hij die nu eens voor ons tevoorschijn zou halen… Eerst eens even lekker avondeten met de gasten, want vanaf het moment dat er zich nog maar 1 gezin op het domein bevond hadden we besloten om met de gasten mee te eten, wel zo gezellig:P. Op een gegeven moment vroeg een van de gasten aan de man of hij niet eens zijn gitaar tevoorschijn wilde halen. Dat wilde hij wel! Yes!!!

Dus na de afwas ben ook ik naar de bar gesneld waarvandaan al enkele gitaartonen te horen waren. Samen hebben we “oude klassiekers” gezongen en de sfeer was uitmuntend: een echte OUDERWETSE avond, zonder media lekker samen zijn. Prachtig prachtig. Op een gegeven moment was het zo (en dat merkte ik in eerste instantie helemaal niet) dat midden in een lied iedereen stopte met zingen (en waarom weet ik nog steeds niet), de man steeds zachter de gitaar ging spelen en uiteindelijk helemaal stopte en ik het lied alleen heb uitgezongen. Zo gek, normaal zou ik dat niet durven!!! Aisha (een van de gasten) vroeg zelfs meteen of ik nog een lied wilde zingen! Frédéric (de zanger/gitaarspeler, achteraf bleek hij ook een zeer goede architect te zijn die nu samen met zijn vrouw – psychotherapeute- mensen helpt om opgekropte gevoelens te uiten door middel van zang en muziek) zei dat ik ook iets met zang moest gaan doen, omdat ik “recht vanuit mijn hart zing”. Bijzonder om dit te horen, dus werd ik meteen weer stil;).

Getypt: 29 augustus
Woensdag 25 augustus – Afscheid Ime, Kathalijne en Mieke
Donderdag 26 augustus zouden Ime en Kathalijne samen met Mieke weer richting Nederland en België vertrekken. Dit betekenende natuurlijk dat er ook weer een afscheid zou worden georganiseerd. Nu hadden Imke en ik wel al het een en ander voor ’s avonds bedacht, maar Judith vertelde me dat ze ook nog iets anders van plan waren op mijn vrije dag. Maar wat… dat wilde ze niet vertellen. Dinsdagavond kregen we bij het avondeten allemaal een brief waarin stond wat we nodig zouden hebben: zwemkleding, zonnebril, zonnebrand, sportschoenen, badlaken. Dus ging ik er al een beetje vanuit dat we zouden gaan zwemmen en/of survivalen. Toch had Imke me verteld dat we zouden gaan karten, maar later zei ze dat ze niets had mogen zeggen en dat we toch iets anders gingen doen… Hmmm.

Dus vertrokken we rond half 12 een onbekende richting uit. Spannend! Halverwege vertelde Judith dat we naar het plaatsje ….. (Oeps, nog even aan Judith vragen) gingen, waar we samen zouden gaan lunchen en het oude stadsdeel gingen bezoeken. Zo gezegd zo gedaan. De lunch, een pasta, viel erg tegen helaas, maar het oude stadsdeel was erg mooi. Helaas hadden we weinig tijd, dus heb ik veel dingen niet gezien die ik wel graag had willen zien. Maar een mens kan niet alles hebben natuurlijk. Daarna gingen we op weg naar de volgende verrassing. Op een gegeven moment zag ik de bordjes “karting” langs de kant van de weg staan, dus toen wist ik het zeker! Spannend vond ik het niet echt, maar wat gaan die dingen hard!!! Eerst gingen we in een kinderkart, omdat Morrits dan ook met ons mee kon racen. Daarna was het tijd voor het “echte werk”. Natuurlijk werd ik zo ongeveer door iedereen ingehaald (ja Jan… het vol gas geven zit er nog steeds niet in:P), maargaaf was het wel! Zeker voor herhaling vatbaar.

Helaas voelde ik me na afloop niet zo lekker (waarschijnlijk van de warmte, de helm etc.). Na even geslapen te hebben voelde ik me al veel beter, want zoals gezegd hadden Imke en ik voor ’s avonds ook nog het een en ander verzonnen. Dit moesten we onder het avondeten allemaal regelen, dus makkelijk was het niet;). Gelukkig moesten Ime en Kathalijne het avondeten verzorgen, waardoor ze genoeg werden afgeleid. Van Judith mochten we in de gite Pierrot het afscheidsfeestje houden. Nog voor mijn hazeslaapje hebben we de gite snel met z’n 2’en versierd met vlaggetjes. De hapjes en het drinken zouden we dan onder het avondeten gaan verzorgen. Rond 10 uur kwam Judith met Kathalijne, Ime en Mieke aan bij de gite. We hadden enkele kaarsjes aangestoken en het licht hadden we uitgedaan. Ik zat bij een trapje dat naar onderen liep, zodat ze mij niet zouden zien als ik de muziek aan zou zetten. Morrits en Imke stonden allebei bij een lamp, die ze aanklikten toen de meiden binnenkwamen. Wat een verrassing! Erg leuk. Jochen heeft nog het een en ander vertelt hoe hij de afgelopen periode vond en hoe ze hier terecht zijn gekomen. Toen kwamen de meiden en Mieke nog met een cadeau voor Jochen, Judith, Morrits en Imke: een chocoladefondue-stelletje. Dus dat wordt nog smullen… Ook Mieke had nog een cadeau, maar dan voor Ime, Kathalijne en mij. We kregen allemaal een soort klein vogelhuisje met een hartje erin, waaraan we een foto kunnen “knijpen”. Lieflief! En toen was de avond alweer ten einde helaas.

Donderdag 26 augustus – Nog maar in m’n eentje!
Toen was ik nog maar in mijn eentje… En eigenlijk vind ik dat ook wel lekker. Natuurlijk is het onwijs jammer dat de meiden nu allemaal weg zijn, maar ik merk wel dat ik qua werk liever in mijn eentje ben. Ook verder voel ik me nu een stuk vrijer, heel stom en eigenlijk ook jammer dat ik niet meer van mezelf heb kunnen laten zien aan de meiden. Maar het is niet anders.

Vrijdag 27 augustus – Futuroscope en verhuizing
En alweer stond er een verhuizing op het programma. Judith en de kinderen waren ’s morgensvroeg al naar Nederland vertrokken, dus lag er een briefje klaar voor mij: of ik mijn spullen weer in wilde pakken en naar Kamer 1 wilde verhuizen. Toen ik daar aankwam, voelde ik me wel een beetje bezwaard. Wat een mooie kamer voor mij alleen! Een heerlijke douche, een zeer goed bed (wat dan eigenlijk weer niet prettig is, want het opstaan valt zo steeds zwaarder;)) en een zee van ruimte.

Dondermiddag vroeg een familie met 2 kinderen mij of ik vandaag mee wilde gaan naar de Futuroscope. Nou, daar zeg ik geen nee tegen! Dus vertrokken we, ik tussen 2 kinderstoeltjes ingepropt, om 10 uur ’s morgens naar het 2e attractiepark van Frankrijk. Hoge verwachtingen dus! Toch viel me dit erg tegen. Het park is gebouwd rondom het thema “Future”. Ooit hadden zij de eerste 3d-film van Frankrijk en van dat idee zijn ze meer gaan maken. Nu draait het vooral om robots en 3d/4d films. Ik zou dan ook eigenlijk mee gaan om de kinderen bezig te houden zodat de ouders in de attracties zouden kunnen. Dit is echter niet gebeurd (wel heel vaak aangeboden, maar het hoefde echt niet), zodat ook ik enkele attracties heb kunnen zien. Eigenlijk was er maar 1 mooie en leuke attractie bij, een beetje te vergelijken met de PandaDroom in de Efteling maar dan 10 keer beter. Maar al met al was het wel een gezellige dag, en daar gaat het om.

Zaterdag 28 en Zondag 29 augustus
Zo, gisteren (vandaag: 29 augustus) zijn er weer enkele nieuwe gasten aangekomen. 1 gezin met een kindje van 9 maanden en een gezin bestaande uit 2 volwassenen. Vandaag komt er nog een familie aan met (ik dacht) 1 kindje, die ook mee zal gaan doen in de kinderactiviteiten. Dit laatste vind ik erg leuk om te doen in mijn eentje. Lekker in de belevingswereld meegaan zoals Marion en mam al zeggen is het beste om met kinderen in de leeftijd van 1 en 3 jaar. Dus ben ik elke dag 2 uur in de speeltuin te vinden waar we bootje varen op de trampoline (ondertussen hebben we Italië, Marokko en Spanje al bezocht:P) en gewoon lekker ravotten. Verder heb ik tot vandaag nog elke dag het ontbijt verzorgd sinds Ime en Kathalijne weg zijn, maar vanaf morgen begint de uitslaapservice voor deze 2 kindjes. Dus dat wordt weer vroeg opstaan! Dan zal ik ook nog 2 uurtjes kinderactiviteiten hebben per dag en het kindereten en het avondeten voor de volwassen klaarzetten. Ik hoef dit dan niet meer te begeleiden, zodat ik lekker vroeg klaar ben (omstreeks half 8). Dat is erg fijn, want ik moet nu echt eens wat beginnen te doen aan mijn beweging. Nouja, beweging en conditie heb ik hier zeker wel genoeg op het domein zelf, want je loopt hier erg veel. Maar het eten is hier ook zo lekker;). Dus die extra pondjes ga ik er vanaf vandaag maar weer eens ’s avonds afrennen, wat goed te doen is hier in de omgeving.

Morgen is weer de grote markt in het dorp, maar omdat ik uitslaapservice heb kan ik deze niet bezoeken. Gelukkig ben ik er 29 september ook nog, dus dan kan ik samen met mam naar de markt, gezellig! Want zoals jullie misschien al weten zal ik hier langer dan gepland blijven, namelijk tot 2 of 3 oktober. Dan zal ik weer samen met Nellie en Jeu én mam terugreizen naar Nederland, na een verblijf van ¼ jaar in Frankrijk! Mama zal namelijk rond half september hier ook nog 2 weekjes verblijven, zodat we samen nog wat uitstapjes kunnen maken en ik de plek waar ik zolang heb verbleven en gewerkt kan laten zien. Ik kan niet wachten! Maar eerst zullen we vanaf volgende week de bruiloft gaan voorbereiden én de bruiloft verzorgen. Ben erg benieuwd!

Zo, eindelijk mijn verhaal afgetypt (3 pagina’s in Word, dus jullie kunnen weer even vooruit:P), dus nu mijn wasje gaan draaien, keukenvloer dweilen en de ontbijtzaal nog even in orden maken. En dan ben ik vrij tot 4 uur. Jochen is vanmiddag even weg, dus zal ik de nieuwe gasten hun gite moeten laten zien. Lijkt me leuk!

Gros bisous, dikke knuffels en ik mis jullie (maar niet het Nederlandse weer, want hoorde dat het erg slecht is daar. Hier schijnt de zon de komende dagen en is het ongeveer 23 graden, dus goed toeven)!!!


Sanne
P.S. Het is hier zo druk met alles, dat ik de laatste tijd erg weinig tijd heb gehad om mijn verhalen weer op papier te zetten. Hoop dat het volgende week weer wat rustiger is!