Veel te lang geleden!

Week 29 augustus – 3 september
Deze week ging mijn uitslaapservice in. Dit houdt in dat ik de kinderen ophaal bij de gite en ze van 7 uur (of vanaf het moment dat ik wordt ge-sms’t dat de kinderen wakker zijn) tot 10 uur bezighoudt. Meestal werd ik door de ouders rond 07.15uur ge-sms’t, dus rond half 8 kon ik meestal beginnen met ze aan te kleden. Dit deed ik lekker op mijn gemak, omdat ik merkte dat de kinderen dat zelf ook het prettigste vonden. Nu ik maar 2 kinderen onder mijn hoede heb bij de kinderactiviteiten én de uitslaapservice vind ik dit opeens veel leuker om te doen. Eerst zag ik er wel eens tegenop, maar nu vind ik het heerlijk om me mee te laten nemen in de wereld van de 1- en 3-jarigen! Zelfs het aankleden, tanden poetsen en het hele ochtendritueel werd zo iets leuks voor de kindjes én mijzelf. Het ontbijten ging erg goed. Voelde me soms echt een moeder met dezelfde probleempjes (“S, eet je laatste hapjes eens op”. “Nee, ik heb geen honger meer!” “Wil je dan geen grote prinses worden (jaja, deze 3-jarige mevrouw zat in haar prinsessenfase!)?” “Jawel…” “Nou, dan moet je ook alles opeten! Zullen we samen dan een hap nemen, jij 1 van jouw bord, ik 1 van mijn bord”. “Oké!”). En als dan “eindelijk” het bord leeg was, dan was ik bijna net zo blij als die grote kleine meid! Het broertje van 1 jaar was wat dat betreft een heel stuk makkelijker, hij kon makkelijk een half stokbrood naar binnen werken… Waar laat hij het!? Heel leuk om te merken ook is hoe je in 2 weken kunt gaan houden van 2 kindjes waarmee je zo’n 5 uur per dag alleen mee bent! Ik ga ze ook zeker nog eens opzoeken, kijken hoe ze zijn ontwikkeld! Vaak hebben we ’s morgens gewandeld en samen gekeken naar wat we tegenkwamen. Appels, gras, mieren, vliegen, koeien, schapen, kastelen; alles is aan ons nauwkeurige oog onderworpen. Een wereld ging voor ze open!

Op maandag 30 augustus zijn we naar de plaatselijke, maandelijkse markt gegaan met z’n 3’tjes (dus toch nog iets mee gekregen van de markt). Van tevoren hebben we duidelijke afspraken gemaakt (ik houd jullie handjes vast en jullie gaan heel goed naar mij luisteren!), en dat wierp zijn vruchten af. Daarom heb ik nog een lekker croissantje voor beiden gekocht, waar ze heerlijk van hebben gesmikkeld. Ondertussen hebben we de veemarkt nog bekeken. Op de vraag ’s middags wat we allemaal hadden gezien zeiden ze dan ook met twinkelende ogen “koeien, schapen, geiten, ezels, paarden, kippen, konijnen, vogels en nog veel meer, maar dat is geheim!”. Want alles wat we deden was een geheimpje voor papa en mama volgens de oudste. Echt iets tussen ons dus, die uurtjes!

Zaterdag 4 september
Zaterdag, de wisseldag. Vandaag viel er echter niets meer te wisselen… De laatste gasten vertrokken weer richting Nederland of naar hun volgende bestemming en wij bleven achter met een vreemd gevoel. Het kon toch niet ineens afgelopen zijn? Geen ontbijt meer hoeven te maken, geen kinderactiviteiten meer, geen uitslaapservice… Helemaal niets meer MOETEN! “Mijn” 2 kindjes, want zo voelde het ondertussen wel, moest ik dus ook gaan uitzwaaien. Wat een gek gevoel. Ik heb het idee gehad dat ik, zeker in de 3 uurtjes uitslaapservice ’s ochtends, de kinderen een beetje mee heb opgevoed. Het is dan ook erg leuk om te zien dat ze sommige dingen van mij hebben geleerd, zelfs in zo’n korte tijd!

Zaterdag was dan ook een heerlijke uitrustdag. Na het ontbijt afgeruimd te hebben zeiden Judith en Jochen dan ook “kom nu maar lekker aan het zwembad zitten!”. Imke en ik gingen rond half 1 de lunch voorbereiden. Uiteindelijk kwam het er op neer dat ook alleen wij 2 geluncht hebben, want Morrits had zich lelijk bezeerd door in het ondiepe water te duiken. Door al het plezier met zijn vader in het water was hij vergeten dat dat niet kan. Dus moet Morrits een dezer dagen even langs de tandarts om een stukje tand aan te laten zetten. Die arme jongen, zo’n fijne dag en dan dat… Morrits heeft de zaterdag dus verder helaas in bed doorgebracht.
Nadat ook Imke en ik bekomen waren van de schrik hebben we nog genoten van het heerlijke weer. Het gekke was dat ik tegen half 4 het idee had dat ik over een half uur weer kinderactiviteiten moest gaan doen. Het is dus toch een beetje in de biologische klok geslopen. Heel vreemd.

Zondag 5 september
Gelukkig was dat gevoel gisteren weg. Na eerst heerlijk uitgeslapen te hebben (10 uur!) ben ik samen met Imke en Morrits koekjes en cake gaan bakken. Het kookboek kwam tevoorschijn en zo hebben we 2 uur lang een muffincake, koekjes en chocoladetaart staan maken. Nadat we de bloem van onze handen (en gezichten) hadden gewassen, zijn we naar het zwembad getrokken. Zoals Jochen zei “anderen gaan een middagje naar de buurvrouw, jij gaat lekker naar het zwembad”. En zo is het maar net. Wat een leven! Gelukkig voelde Morrits zich al een stuk beter waardoor we nog een heerlijke middag met zijn allen hebben gehad. Met Imke heb ik nog een goed gesprekje gevoerd over school. Zij heeft het soms moeilijk met zich te concentreren en daardoor ook met leren. Ik heb haar verteld dat ik niet op een goede manier heb geleerd, maar dat ik nu eindelijk wel weet hoe het beter kan. Nadat ik haar dat had verteld, was het fijn om te zien dat het haar goed deed om met mij daarover te praten. Ook vroeg ze of ik haar daar de komende weken mee wil helpen én of ik haar wil helpen met haar huiswerk. Natuurlijk wil ik dat, graag zelfs! Ik ben benieuwd naar de opgaven die zij krijgen, want wat ik hier zo meekrijg ligt het niveau van het Franse onderwijs stukken hoger dan dat van ons.

En zo kunnen jullie zien dat het normale gezinsleven hier steeds meer van de grond komt na 4 a 5 maanden van hectiek. Wat moet dat heerlijk zijn voor ze! Toch is er van donderdag tot en met zaterdag een grote bruiloft hier, waardoor we dan weer 3 dagen flink moeten aanpakken. Ik merk wel dat ik hier in een soort van flow terecht ben gekomen, aangezien ik er wel weer naar uitzie om hard te gaan werken. Nu heb ik namelijk 2 dagen vrij (gisteren en vandaag) en dat is natuurlijk wel weer even fijn, maar wel heel raar. Vanaf morgen gaan we het een en ander alvast voorbereiden. En dan komt mama zondag in de loop van de dag / avond aan op het domein, samen met Nellie en Jeu. Zij zullen de volgende morgen weer vertrekken om ons 3 weken later (in tegenstelling tot wat ik in mijn vorige blog schreef zijn het inderdaad 3 weken in plaats van 2 weken!) weer op te komen halen. Ik heb de hele tijd geen heimwee gehad of iets dergelijks, maar nu dat ik weet dat mama bijna komt, begin ik pap en mam wel te missen hoor! Helaas moet ik nog 4 weken wachten om papa (en alle anderen natuurlijk!!!) weer in mijn armen te kunnen sluiten… Maar dan is skype een heel handig hulpmiddel;)!

Ik vind het, nogmaals, ontzettend leuk en fijn om te merken dat jullie nog steeds aan mij denken en probeer dan ook zo vaak als het kan mijn blog bij te werken en mailtjes te beantwoorden. Helaas heb ik hier vaak erg weinig tijd voor. Ik probeer nu al 4 dagen (op 19 september is dit zelfs al 2 weken geworden!) deze blog af te typen, maar telkens komt er iets tussen (tafels indekken, servetten vouwen, wijn en ander drinken halen, bar bijvullen, mensen naar accommodatie begeleiden, was ophangen en afhalen, boodschappen doen en opruimen enzovoort enzovoort). Wat er wel niet bij een bruiloft komt kijken…

Tot snel en veel liefs,


Sanne